MAGIA CODZIENNOŚCI

Skarbie, tak trudno mi uwierzyć, że jeszcze niedawno nosiłam Cię pod sercem. Kiedy patrzę na Twoją zaspaną o poranku twarz, dostrzegam zmiany, jakie w Tobie zaszły w zaledwie kilka godzin. Twoje kości policzkowe wydają się większe, usta pełniejsze, a nos…hm… jakby bardziej zadarty. Pochylam się, aby Cię ucałować i cieszę się, że jesteś jeszcze na tyle mała, że Cię to nie złości. Kiedy gotuję dla Ciebie owsiankę, dopada mnie przerażenie. Czas mija tak szybko, a ja… w żaden sposób nie…

Cóż lepszego możemy dać drugiemu człowiekowi, jeśli nie spokój, który jest w nas?  Na jakimś zebraniu psychiatrów powiedziano : „Dlatego jest tyle chorób psychicznych, że ludzie nie potrafią być pokorni, że początkiem tych zaburzeń jest myślenie o sobie, egoizm, ambicje, ciągłe szukanie siebie, drapieżność w dążeniu do popularności. I to początek tego całego nieładu wewnętrznego, bo pycha prowadzi do głupoty i obłędu, a pokora do mądrości i prawdy, do wewnętrznego spokoju”.  Przeczytałam te słowa w którejś z książek cudownego Księdza…

Patrzyłam na syna i myślałam o tym, że nie dane Mu będzie odliczanie stu dni do polskiej matury, że nie pójdzie na polską studniówkę i że zgodnie z polską tradycją nie zatańczy na niej poloneza.   Szczerze powiem, że do dziś miewam momenty, że mi tego żal i z pokorą przypominam sobie, że nie można mieć w życiu wszystkiego.   Wiele zależy od naszych wyborów.   Kiedy wyjeżdżaliśmy z Polski myślałam o tym, jakich wspomnień pozbawiam moje dzieci… Ot, serce…

„Ach, co to był za DZIEŃ!!! Dęta orkiestra grała ile tchu, mówię Wam <3 Trąby tu, tuby tam, ach! Szkoda słów… Panie, Panowie, to był wspaniały DZIEŃ, to był DZIEŃ!!! Ach, co za DZIEŃ!” Kiedy myślę o moich wczorajszych urodzinach, powyższe słowa grają w duszy sprawiając, że uśmiech nie schodzi mi z twarzy,  a z serca wylewa się WDZIĘCZNOŚĆ <3 Zaczęło się o poranku, kiedy to moja rodzinka wpadła do sypialni śpiewając „Sto Lat”. Jeszcze nie zdążyłam przywitać się z…

Czerwiec – środkowy miesiąc roku, zupełnie tak, jak serce pośrodku człowieka. To miesiąc, w którym wszystko tak cudownie kwitnie i owocuje, ciesząc swoim widokiem nasze oczy i smakiem nasze podniebienia. Muszę przyznać, że w ubiegłym roku nie zauważyłam czerwca. W pogoni za tym, aby ze wszystkim zdążyć na czas,  ani razu nie pomyślałam, jakim cudownym kolorem jest kolor zielony. Inaczej wygląda w słońcu, inaczej w cieniu. Inną zieleń ma trawa o poranku, inną szczaw, którego liście przebijają się przez ziemię.…

Coraz więcej matek w pewnym momencie swojego życia staje się i matką, i ojcem dla swoich dzieci. Tak było też w moim przypadku. Chociaż z każdym dniem dobrego, spokojnego życia coraz bardziej zaciera mi się w pamięci czas, gdy byłam samotnie wychowującą dziecko mamą, to dobrze pamiętam co czułam na początku tamtej podróży. Był to strach i przerażający lęk, który uniemożliwiał oddychanie pełną piersią. Strach o to, czy podołam wychowaniu małego chłopca i jak, będąc subtelną kobietą nauczę Go bycia…

To, że ma się tylko jedną córkę, wcale nie oznacza, że suknię ślubną kupi się tylko raz 😉  Moja mama w tej kwestii łamie wszelkie stereotypy.  I teraz UWAGA – zapłaciła aż za trzy moje kiecki 🙂  Już przy drugiej zapowiedziała, że NIGDY WIĘCEJ. Ale kiedy powiedziałam jej, że zamierzamy z Przemysławem po raz drugi się pobrać, tym razem w kościele, ochoczo oświadczyła, że za tę suknię też zapłaci.  Dziś, kiedy do niej zadzwoniłam i przypomniałam jej o tym, z…

Mieć koczowniczą duszę to ogromna zaleta. Człowiek łatwiej radzi sobie z tym, że czasami jego stopy depczą linoleum, czasami drewnianą podłogę, innym razem kafelki, trawę bądź piach. Bywa, że stają na kamieniach i bywa, że zwisają nad ziemią, gdy siedzimy na gałęzi. Podłoża życia ciągle się zmieniają, a naszym zadaniem jest kroczyć po nich najpiękniej, jak potrafimy. Moja dusza od jakiegoś czasu zmienia się w coraz bardziej koczowniczą. Bardzo mnie to cieszy. Oznacza to bowiem, że coraz mniej przywiązuję się…

Tylko ja wiem co czułam rok temu, kiedy po raz pierwszy w historii naszej rodziny nie zorganizowaliśmy imprezy urodzinowej dla naszej córeczki. Ani Lilianka, ani Remik, ani ja nie znałyśmy języka na tyle, by porwać się na zorganizowanie takiej uroczystości. Właściwie jedyną osobą, która swobodnie posługiwała się wówczas tym językiem, był mój mąż. Nie chciałam fundować nam tak olbrzymiego stresu. Przyjęcie pod swój dach ludzi innej narodowości w takim wypadku było dla nas nie lada wyzwaniem. Nie odważyliśmy się.  Pamiętam,…

Nie mam radia w moim kołobrzeskim mieszkaniu. Latem pozbyłam się również telewizora. Za to mam nowe biurko, które przywiozłam ze sobą z Bawarii po to, by urządzić tu sobie miejsce twórczej pracy. Ze smartfona, którego lubię, sączy się cicho muzyka. Są to mantry. Obok mnie, stoi niewielkich rozmiarów wizerunek mojego Szefa, a na nim napis „Jezu Ufam Tobie”.  I właśnie to słowo wybieram na przewodnika po Nowym Roku 2020 – ZAUFANIE.  Nie będę tworzyć listy postanowień. Kiedyś to robiłam i…