WEWNĘTRZNA RÓWNOWAGA

Objawienie wdzięczności „Poniedziałek był najstraszniejszy, wtorek straszny, a środa okazała się już tylko smutna. Wstałam wczesnym rankiem po to, by zdążyć nakarmić gołębie, będące stałymi bywalcami placu obok kołobrzeskiego ratusza. Włożyłam żółtą sukienkę, chcąc dodać sobie energii. Patrząc na ptaki, myślałam, że cudownie byłoby być jednym z nich. Nie myśleć, za wiele nie czuć, być wolnym. W pogoni za wolnością właśnie tę wolność utraciłam. Chciałam zmienić swoje życie, bardziej mieć,́ niż być. Do radości ciągle potrzebowałam czegoś! A gdybym tak…

Powszechnie rozumiany sukces zależy od trzech rzeczy: talentu, szczęścia i dyscypliny. Kiedy wkraczałam na ścieżkę pisarstwa, powiedziałam sobie jasno: Ania, dwie spośród tych trzech rzeczy, nigdy nie będą od ciebie zależne. Najważniejsze jest, abyś robiła to, co uwielbiasz robić i traktowała swoją pracę poważnie, ale również z luzem i dystansem. Tylko wtedy, niezależnie od rezultatów, przynajmniej będziesz miała satysfakcję, że wybrałaś honorową drogę. Dziś mam tę satysfakcję. Rzuciłam poukładany świat  „od pierwszego do pierwszego” i uczyniłam to z niebywałą radością…

„To dziwne, jak proste jest dla ludzi wyrzucić Boga, a potem dziwić się, dlaczego świat zmierza do piekła. To śmieszne, jak bardzo wierzymy w to, co napisane jest w gazetach, a podajemy w wątpliwość to, co mówi Pismo Święte. To dziwne, jak bardzo każdy chce iść do nieba pod warunkiem, że nie będzie musiał wierzyć, myśleć, mówić ani też robić czegokolwiek, co mówi Słowo Boże. To dziwne, jak ktoś może powiedzieć: „Wierzę w Boga” i nadal iść za szatanem, który…

„Pewnego profesora odwiedzili jego dawni studenci. Profesor przygotował im gorącą czekoladę w dużym dzbanku. Przygotował też przeróżne filiżanki: z porcelany, ze szkła, z kryształu; niektóre były zupełnie zwyczajne, inne bardzo kosztowne. Profesor poprosił ich, aby obsłużyli się sami. Kiedy każdy miał już w ręce swoją filiżankę, profesor zaczął mówić: – Zauważyłem, że wybraliście najładniejsze filiżanki, natomiast te bezwartościowe zostały na stole. Przyczyną waszych problemów jest to, że naturalną dla was rzeczą jest chęć otrzymania tego, co najlepsze. Filiżanka, z której…

Podczas dzisiejszej rozmowy z moją serdeczną koleżanką śmiałam się, że im więcej wiem, tym częściej wydaje mi się, że nie wiem nic. Kiedy myślę, że jestem już po brzegi wypełniona spokojem, wdzięcznością i miłością, i nic nie jest w stanie tego zmienić, to wtedy życie wystawia mnie na próbę i zabiera mi trochę tych zasobów, abym jeszcze bardziej i jeszcze mocniej skoncentrowała się na ich budowaniu. Kiedyś mnie to denerwowało. Myślałam sobie „Ileż można medytować, ileż można koncentrować się na…

Naszym największym wrogiem, jest nasze rozpaczające serce – kiedy uderzy, nigdy nie chybia. Znałam tę prawdę już dawno, lecz przypomniałam sobie o niej w chwili, kiedy zamieszkałam w innym kraju. Tęsknota za ojczyzną dzień za dniem zabierała mi chwile z teraz, sprawiając, że niekiedy opadałam z sił i nie miałam ochoty na nic. Zatraciłam się w swojej walce z doświadczeniem, z którym w zasadzie sama chciałam się zmierzyć i rzuciłam się w wir pracy zapominając o tym, że abym była…

Czy spędzacie ze sobą czas w sposób wartościowy? To pytanie zwykle pada z ust terapeuty, do którego wybieramy się, gdy wszystko inne zawodzi. Pragniemy ratować relacje łączące nas z bliskimi i liczymy, że ktoś poda nam gotową receptę na to, jak tego dokonać. Zależy nam, by związki z innymi ludźmi były wartościowe. Pragniemy być dobrymi matkami, żonami, ojcami, mężami, przyjaciółmi. Bywa, że w imię ratowania relacji, często rezygnujemy z siebie i to właśnie, jak się okazuje, jest ogromny błąd. Kto…

Pamiętam czas, kiedy trwałam w zawieszeniu pomiędzy tym, co robiłam, a tym, co pragnęłam robić. Moje serce od wielu lat upominało się o to, bym wreszcie zauważyła jego pragnienia. Na początku nie były to głośne krzyki – raczej ciche podszepty. Jak większość ludzi mojego pokolenia, zostałam ukształtowana tak, by robić to, czego się ode mnie oczekuje. Jako osoba ogromnie spragniona akceptacji społeczeństwa, wielokrotnie rezygnowałam z siebie, by zadowolić innych. Nie czuję się z tego powodu wyjątkowo, ponieważ wiem, że takich…

„ Przechodź spokojnie przez hałas i pośpiech i pamiętaj, jaki spokój można znaleźć w ciszy. O ile to możliwe bez wyrzekania się siebie bądź na dobrej stopie ze wszystkimi. Wypowiadaj swoją prawdę jasno i spokojnie. Wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych. Oni też mają swoją opowieść. Oni też mają opowieść”.                                                            …

Wszystko, co przekazuję w tekstach, które napisałam, zastosowałam na sobie. Tak samo było z Łańcuszkiem Couego, o którym napisałam w zbiorze świątecznych opowiadań „Zakochane zakopane”. Pamiętam, jak programowałam każdy węzełek śmiejąc się, płacząc i ogromnie wierząc, że moje działanie ma sens.    Wiem, że łańcuszek pomaga już wielu osobom i niezmiernie mnie to cieszy. Dostaję listy z informacjami, że TO DZIAŁA! Tak samo jak „pudełko wdzięczności” z „Dziewczyny z warkoczami”. Wiem też, że po tym, jak przeczytacie „Bluszcz” zaczynacie pisać…