Ciche Cuda już nie takie ciche. Jestem ogromnie wdzięczna Kasieńce Olubińskiej – Godlewskiej za zaproszenie do programu. Czułam się wyjątkowo. Realizatorka reportażu Kasia Chętnik po prostu stworzyła CUDO! Jakże głośne. Oglądając materiał po prostu się rozpłakałam. Moje serce przepełnia wdzięczność. Zachęcam do obejrzenia tego mini spektaklu ze mną w rólce głównej 🙂 Rety! jak to brzmi! Dziękuję, dziękuję, dziękuję. Wasza Ania Materiał dostępny w linku poniżej. https://dziendobry.tvn.pl/gwiazdy/anna-niemczynow-miala-ciezkie-zycie-z-czym-mierzyla-sie-pisarka-st7606770    

Kiedy po premierze „Dziewczyny z warkoczami” po raz pierwszy na swoim portalu napisała o mnie Gosia Ohme, pomyślałam, że mogę umierać 😉 To oczywiście żart. Od premiery „Dziewczyny…” minęło kilka lat, a mnie zaproszono do … wywiadu z Gosią 🙂 Ucieszyłam się ogromnie! I już nie pomyślałam, że mogę umierać 🙂 Dziś jestem zupełnie inną osobą. Zresztą, mam wrażenie, że codziennie staję się inna, dojrzewam, zmieniam się, jestem bardziej osadzona w świecie i w tym, czego pragnę. Zachęcam Was, Kochani,…

Aniu, poszłabyś do „Żurnalisty” – usłyszałam. Mogę pójść, ale kto to jest? Godzinę później w rozmowie z przyjaciółką. – Słuchaj, dostałam zaproszenie do jakiegoś „Żurnalisty”, wiesz kto to? – Ania!!! Uwielbiam tego  gościa. Idź! – powiedziała moja ukochana przyjaciółka. No to poszłam. Finał naszej rozmowy, z już mi znanym Żurnalistą,  można zobaczyć na you tube 🙂 Szczerze? Trochę przesadzony tytuł 🙂 I przy okazji powiem o tym Żurnaliście 🙂 Ania  

Człowiek ma prawo do wszystkich emocji. Ma też prawo do uznania swoich krzywd i stanięcia w PRAWDZIE. Trudy dzieciństwa, anoreksja, bulimia, uzależnienie od sportu, nieudane małżeństwo, samotne macierzyństwo, wieloletnia terapia jako osoby współuzależnionej i wiele innych, nie odniosły zwycięstwa nad pełnym radości uśmiechem. Autorka znana z niebywałego autentyzmu, dzieląc się skrawkami ze swojej codzienności, łamie stereotypy dotyczące osób pochodzących z trudnych środowisk. Swoim zwyczajem nie unika niewygodnych tematów, a jej odważne szczerość, wylewność i humor inspirują do poddania się refleksji…

Kiedy czuję, że zaczyna mi „odpalać” i mam za duże oczekiwania w stosunku do życia i ludzi, wówczas biorę swoje „berło” i szoruję toaletę – mówi nam autorka bestsellerów, Anna H. Niemczynow. Katarzyna Kamińska: Na gorąco… odwiedziła Pani ostatnio dom, w którym Jezus podyktował św. Faustynie Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Jakie emocje towarzyszyły tej wizycie? Anna H. Niemczynow*: Ludzie często mówią, że Bóg jest wszędzie i nie potrzebują udawać się w miejsca zwane Jego domem, tudzież inne, naznaczone Jego obecnością,…

  Zofia Wolant-Abramowicz, z zawodu tłumaczka, ma na koncie nieudane małżeństwo i córkę z tego związku. Kobieta wychodzi ponownie za mąż za mężczyznę będącym spełnieniem jej marzeń. Sielanka jednak nie trwa długo, gdyż mąż nie do końca akceptuje pasierbicę i pomimo starań nie udaje mu się tego ukryć. Gdy córka Zofii kończy osiemnaście lat, ta postanawia zabrać ją w niezapomnianą podróż po Stanach Zjednoczonych. W wyprawę, która miała być przygodą tylko dla matki i córki, nieoczekiwanie wkracza Oliwer Prinz, przystojny…

Tak więc stało się. Mój syn jest dorosły. Kiedyś, kiedy opublikowałam jakieś nasze wspólne zdjęcie z Jego osiemnastych urodzin i napisałam, że mam dorosłego syna, któraś z Czytelniczek odparła w komentarzu, że pełnoletność nie oznacza jeszcze dorosłości. Wtedy nie zastanawiałam się nad głębią jej pojmowania tego słowa, ale dziś pozwolę sobie z tą teorią nie zgodzić. Otóż uważam, że mam dorosłego syna. Młodego człowieka wkraczającego w życie na własną rękę, uczącego się tego życia, jeszcze raczkującego w nim, ale czyż…

Planowałam tę podróż parę lat. Była ona na kilku mapach moich marzeń. Kiedy już, że się tak wyrażę, witałam się z gąską, wybuchła pandemia i trzeba było odłożyć wszystko na tak zwane „kiedyś”. W przerwach między kolejnymi napisanymi rozdziałami książek, podróżowałam „internetowo”, oglądając zdjęcia i filmy z miejsc, w których z całego serca chciałam się znaleźć. Ileż to razy byłam w Teotihuacan? Nie zliczę. O tych piramidach opowiadał mi także mój mąż, który o tym, aby je zobaczyć, marzył jeszcze…

– Potrzebujemy niewygody. Czegoś, co wypchnie nas spod kołderki życia, do jakiego przywykliśmy. Trzeba pamiętać, że ludzie niekiedy nie spełniają marzeń nie dlatego, że ich nie mają, ale dlatego, że brakuje im odwagi, by zostawić to, co dobrze im znane. Wolimy żyć w „jakoś to będzie”, zamiast z dumnie podniesioną głową rzucić się w „nie wiem, jak będzie, ale wiem, że się uda i będzie jeszcze lepiej” – mówi Anna H. Niemczynow, autorka książki Uśpione namiętności. Nigdy nie jest za…