Mieć osiemnaście lat I kilkadziesiąt dni, To widzieć stary świat Jak wielki plac do gry Och, jak to trudno, trudno jak Mieć chude osiemnaście lat I ruszać w świat – trudny tak Mieć nazbyt wiele rąk I parę chudych nóg, Przeciskać się przez tłok, Przewracać się o próg Och, jak to trudno, trudno jak Mieć wiosną tyle, tyle dróg, Tych prostych dróg, tych krzywych dróg, A przy drogach – mak, a przy drogach – głóg A przy drogach – głóg…
W miniony weekend skończyłam 39 lat i muszę Wam przyznać, kochani, że za nic w świecie nie chciałabym mieć mniej. Owszem, czuję upływ mijającego czasu, ale już nie traktuję go tak gorączkowo, jak kiedyś, i z zaciekawieniem oraz zdumieniem obserwuję to, jak rozwijam się jako człowiek. Zaczynam w końcu rozumieć, że mniej znaczy więcej i że droga do celu jest ważniejsza niż samo jego osiągnięcie. Zauważam ludzi będących obok mnie i odpuszczam szybciej, zamiast pielęgnować w sobie urazę. Szkoda na…
„Ile znasz języków, tyle razy jesteś człowiekiem” – powiedział Johann Wolfgang Goethe. O tym inspirującym stwierdzeniu, przypomniał nam wczoraj profesor Jan Miodek, wygłaszając niezwykle ciekawy i pouczający wykład na temat zawiłości naszego pięknego języka polskiego. Mieliśmy przyjemność wysłuchania tego wykładu, biorąc udział w uroczystym rozdaniu dyplomów i nagród dla laureatów 17 edycji Olimpiady Języka Polskiego w Niemczech. Dlaczego tam byliśmy? Otóż…nasz Remik zajął zaszczytne drugie miejsce, co jest dla nas powodem do ogromnej dumy i wzruszenia. Nawet teraz, kiedy Wam o…
Być może moja twarz nigdy nie pojawi się na wielkim ekranie. Twoja może i też nie. Ale czy to powód, aby rezygnować z uroków codzienności zapraszającej nas w swoje objęcia ? Jestem pewna, że nie. Każda z nas ma w sobie magię i każda z nas, jeśli tylko zechce, może żyć jak gwiazda filmowa. Czuję się tak zawsze, kiedy przychodzi wiosna. Razem z rozkwitającym bzem, śpiewającymi ptakami i promieniami słońca, i ja budzę się do życia. Chce mi się więcej…
Ostatni dzień 2020 roku przywitał mnie pięknym słońcem. Gdy się obudziłam, poczułam, że powinnam pobiegać. Bieganie zawsze działa na mnie kojąco. Z każdym postawionym krokiem lubię wyobrażać sobie, że wszystko, co już mi zbędne, zostawiam za sobą i staję się lżejsza – jakby robiło się we mnie miejsce na nowe, potrzebne, wymarzone. Zaufanie – to słowo towarzyszyło mi przez cały mijający rok. Pamiętałam o nim, gdy zaczęły dziać się rzeczy, które trudno nam wszystkim zrozumieć. Jak mantrę powtarzałam sobie: ufaj,…
Patrzyłam na syna i myślałam o tym, że nie dane Mu będzie odliczanie stu dni do polskiej matury, że nie pójdzie na polską studniówkę i że zgodnie z polską tradycją nie zatańczy na niej poloneza. Szczerze powiem, że do dziś miewam momenty, że mi tego żal i z pokorą przypominam sobie, że nie można mieć w życiu wszystkiego. Wiele zależy od naszych wyborów. Kiedy wyjeżdżaliśmy z Polski myślałam o tym, jakich wspomnień pozbawiam moje dzieci… Ot, serce…
„Ach, co to był za DZIEŃ!!! Dęta orkiestra grała ile tchu, mówię Wam <3 Trąby tu, tuby tam, ach! Szkoda słów… Panie, Panowie, to był wspaniały DZIEŃ, to był DZIEŃ!!! Ach, co za DZIEŃ!” Kiedy myślę o moich wczorajszych urodzinach, powyższe słowa grają w duszy sprawiając, że uśmiech nie schodzi mi z twarzy, a z serca wylewa się WDZIĘCZNOŚĆ <3 Zaczęło się o poranku, kiedy to moja rodzinka wpadła do sypialni śpiewając „Sto Lat”. Jeszcze nie zdążyłam przywitać się z…
Czerwiec – środkowy miesiąc roku, zupełnie tak, jak serce pośrodku człowieka. To miesiąc, w którym wszystko tak cudownie kwitnie i owocuje, ciesząc swoim widokiem nasze oczy i smakiem nasze podniebienia. Muszę przyznać, że w ubiegłym roku nie zauważyłam czerwca. W pogoni za tym, aby ze wszystkim zdążyć na czas, ani razu nie pomyślałam, jakim cudownym kolorem jest kolor zielony. Inaczej wygląda w słońcu, inaczej w cieniu. Inną zieleń ma trawa o poranku, inną szczaw, którego liście przebijają się przez ziemię.…
Mieć koczowniczą duszę to ogromna zaleta. Człowiek łatwiej radzi sobie z tym, że czasami jego stopy depczą linoleum, czasami drewnianą podłogę, innym razem kafelki, trawę bądź piach. Bywa, że stają na kamieniach i bywa, że zwisają nad ziemią, gdy siedzimy na gałęzi. Podłoża życia ciągle się zmieniają, a naszym zadaniem jest kroczyć po nich najpiękniej, jak potrafimy. Moja dusza od jakiegoś czasu zmienia się w coraz bardziej koczowniczą. Bardzo mnie to cieszy. Oznacza to bowiem, że coraz mniej przywiązuję się…
Tylko ja wiem co czułam rok temu, kiedy po raz pierwszy w historii naszej rodziny nie zorganizowaliśmy imprezy urodzinowej dla naszej córeczki. Ani Lilianka, ani Remik, ani ja nie znałyśmy języka na tyle, by porwać się na zorganizowanie takiej uroczystości. Właściwie jedyną osobą, która swobodnie posługiwała się wówczas tym językiem, był mój mąż. Nie chciałam fundować nam tak olbrzymiego stresu. Przyjęcie pod swój dach ludzi innej narodowości w takim wypadku było dla nas nie lada wyzwaniem. Nie odważyliśmy się. Pamiętam,…