POLSKI DOM W NIEMCZECH

Ten post miał się pojawić w niedzielę wieczorem, najpóźniej w poniedziałek po południu. Jest wtorkowe popołudnie a ja właśnie zdałam sobie sprawę z tego, że jeśli go nie napiszę, to raczej nie pojawi się już na blogu. W przerwach między urlopami praca zdaje się nie mieć końca. Przez nasze ciągłe przemieszczanie się zaległości w domu również narastają i czasami nie wiem, w co mam wsadzić ręce. To bywa frustrujące. Może dlatego właśnie wczoraj totalnie opadłam z sił i najzwyczajniej w…

Zabiorę cię dziś na bal Do stu kryształowych sal Gdzie się zatrzymał czas Stanął czas Założysz sukienkę z mgły Jak kiedyś przed laty, gdy Byliśmy pierwszy raz Aż po brzask I wtem muzyka sfrunie jakby z nieba Na twoich włosów heban I znów się dowiesz jak mi cię potrzeba Więc przebacz noce złe… Zabiorę cię dziś na bal Do stu kryształowych sal Gdzie się zatrzymał czas Stanął czasI będą zazdrościć nam Że cały ten życia kram Jednak nie przygniótł nas…

Kochać matkę swoich dzieci… To najpiękniejsze, co może dać mężczyzna swojemu potomstwu. Kiedy mężczyzna kocha kobietę, ta rozkwita i zdaje się błyszczeć jaśniej od gwiazd rozrzuconych po letnim niebie. Aby być ojcem nie wystarczy powołać na świat potomstwo. Trzeba jeszcze wziąć na barki odpowiedzialność za swoje dzieci i bodaj częściowo za kobietę, bez której życie nie zdołałoby nawet zaistnieć. Dziś Dzień Ojca… Od rana rozmyślam o tym, jakim ojcem jest mój mąż i jakże trudne spadło na niego zadanie w…

Patrząc na moje zdjęcia z Bawarii, gdzie mieszkam na co dzień, mogą nasuwać się myśli, że czujemy się tutaj niczym pączusie w masełku, euro rośnie na drzewach, a dookoła nas są sami życzliwi ludzie. Ostatnio zaczęłam trochę żałować, iż nie dzieliłam się z Wami częściej swoimi doświadczeniami życia na emigracji. Być może Ty, Matko Polko, poczułabyś ulgę, że nie musisz borykać się z podobnymi rozterkami i popatrzyłabyś na własne łaskawszym okiem. Opowiem Wam pewną sytuację, w której po raz pierwszy,…

Mieć osiemnaście lat I kilkadziesiąt dni, To widzieć stary świat Jak wielki plac do gry Och, jak to trudno, trudno jak Mieć chude osiemnaście lat I ruszać w świat – trudny tak Mieć nazbyt wiele rąk I parę chudych nóg, Przeciskać się przez tłok, Przewracać się o próg Och, jak to trudno, trudno jak Mieć wiosną tyle, tyle dróg, Tych prostych dróg, tych krzywych dróg, A przy drogach – mak, a przy drogach – głóg A przy drogach – głóg…

W miniony weekend skończyłam 39 lat i muszę Wam przyznać, kochani, że za nic w świecie nie chciałabym mieć mniej. Owszem, czuję upływ mijającego czasu, ale już nie traktuję go tak gorączkowo, jak kiedyś, i z zaciekawieniem oraz zdumieniem obserwuję to, jak rozwijam się jako człowiek. Zaczynam w końcu rozumieć, że mniej znaczy więcej i że droga do celu jest ważniejsza niż samo jego osiągnięcie. Zauważam ludzi będących obok mnie i odpuszczam szybciej, zamiast pielęgnować w sobie urazę. Szkoda na…

„Ile znasz języków, tyle razy jesteś człowiekiem” – powiedział Johann Wolfgang Goethe. O tym inspirującym stwierdzeniu,  przypomniał nam wczoraj profesor Jan Miodek,  wygłaszając niezwykle ciekawy i pouczający wykład na temat zawiłości naszego pięknego języka polskiego. Mieliśmy przyjemność wysłuchania tego wykładu, biorąc udział w uroczystym rozdaniu dyplomów i nagród dla laureatów 17 edycji Olimpiady Języka Polskiego w Niemczech.  Dlaczego tam byliśmy? Otóż…nasz Remik zajął zaszczytne drugie miejsce, co jest dla nas powodem do ogromnej dumy i wzruszenia. Nawet teraz, kiedy Wam o…

Być może moja twarz nigdy nie pojawi się na wielkim ekranie. Twoja może i też nie. Ale czy to powód, aby rezygnować z uroków codzienności zapraszającej nas w swoje objęcia ? Jestem pewna, że nie. Każda z nas ma w sobie magię i każda z nas, jeśli tylko zechce, może żyć jak gwiazda filmowa. Czuję się tak zawsze, kiedy przychodzi wiosna. Razem z rozkwitającym bzem, śpiewającymi ptakami i promieniami słońca, i ja budzę się do życia. Chce mi się więcej…

Ostatni dzień 2020 roku przywitał mnie pięknym słońcem. Gdy się obudziłam, poczułam, że powinnam pobiegać. Bieganie zawsze działa na mnie kojąco. Z każdym postawionym krokiem lubię wyobrażać sobie, że wszystko, co już mi zbędne, zostawiam za sobą i staję się lżejsza – jakby robiło się we mnie miejsce na nowe, potrzebne, wymarzone.  Zaufanie – to słowo towarzyszyło mi przez cały mijający rok. Pamiętałam o nim, gdy zaczęły dziać się rzeczy, które trudno nam wszystkim zrozumieć. Jak mantrę powtarzałam sobie: ufaj,…

Patrzyłam na syna i myślałam o tym, że nie dane Mu będzie odliczanie stu dni do polskiej matury, że nie pójdzie na polską studniówkę i że zgodnie z polską tradycją nie zatańczy na niej poloneza.   Szczerze powiem, że do dziś miewam momenty, że mi tego żal i z pokorą przypominam sobie, że nie można mieć w życiu wszystkiego.   Wiele zależy od naszych wyborów.   Kiedy wyjeżdżaliśmy z Polski myślałam o tym, jakich wspomnień pozbawiam moje dzieci… Ot, serce…