CICHE CUDA

Skarbie, tak trudno mi uwierzyć, że jeszcze niedawno nosiłam Cię pod sercem. Kiedy patrzę na Twoją zaspaną o poranku twarz, dostrzegam zmiany, jakie w Tobie zaszły w zaledwie kilka godzin. Twoje kości policzkowe wydają się większe, usta pełniejsze, a nos…hm… jakby bardziej zadarty. Pochylam się, aby Cię ucałować i cieszę się, że jesteś jeszcze na tyle mała, że Cię to nie złości. Kiedy gotuję dla Ciebie owsiankę, dopada mnie przerażenie. Czas mija tak szybko, a ja… w żaden sposób nie…

Cóż lepszego możemy dać drugiemu człowiekowi, jeśli nie spokój, który jest w nas?  Na jakimś zebraniu psychiatrów powiedziano : „Dlatego jest tyle chorób psychicznych, że ludzie nie potrafią być pokorni, że początkiem tych zaburzeń jest myślenie o sobie, egoizm, ambicje, ciągłe szukanie siebie, drapieżność w dążeniu do popularności. I to początek tego całego nieładu wewnętrznego, bo pycha prowadzi do głupoty i obłędu, a pokora do mądrości i prawdy, do wewnętrznego spokoju”.  Przeczytałam te słowa w którejś z książek cudownego Księdza…

„Ach, co to był za DZIEŃ!!! Dęta orkiestra grała ile tchu, mówię Wam <3 Trąby tu, tuby tam, ach! Szkoda słów… Panie, Panowie, to był wspaniały DZIEŃ, to był DZIEŃ!!! Ach, co za DZIEŃ!” Kiedy myślę o moich wczorajszych urodzinach, powyższe słowa grają w duszy sprawiając, że uśmiech nie schodzi mi z twarzy,  a z serca wylewa się WDZIĘCZNOŚĆ <3 Zaczęło się o poranku, kiedy to moja rodzinka wpadła do sypialni śpiewając „Sto Lat”. Jeszcze nie zdążyłam przywitać się z…

Czerwiec – środkowy miesiąc roku, zupełnie tak, jak serce pośrodku człowieka. To miesiąc, w którym wszystko tak cudownie kwitnie i owocuje, ciesząc swoim widokiem nasze oczy i smakiem nasze podniebienia. Muszę przyznać, że w ubiegłym roku nie zauważyłam czerwca. W pogoni za tym, aby ze wszystkim zdążyć na czas,  ani razu nie pomyślałam, jakim cudownym kolorem jest kolor zielony. Inaczej wygląda w słońcu, inaczej w cieniu. Inną zieleń ma trawa o poranku, inną szczaw, którego liście przebijają się przez ziemię.…

Coraz więcej matek w pewnym momencie swojego życia staje się i matką, i ojcem dla swoich dzieci. Tak było też w moim przypadku. Chociaż z każdym dniem dobrego, spokojnego życia coraz bardziej zaciera mi się w pamięci czas, gdy byłam samotnie wychowującą dziecko mamą, to dobrze pamiętam co czułam na początku tamtej podróży. Był to strach i przerażający lęk, który uniemożliwiał oddychanie pełną piersią. Strach o to, czy podołam wychowaniu małego chłopca i jak, będąc subtelną kobietą nauczę Go bycia…

To, że ma się tylko jedną córkę, wcale nie oznacza, że suknię ślubną kupi się tylko raz 😉  Moja mama w tej kwestii łamie wszelkie stereotypy.  I teraz UWAGA – zapłaciła aż za trzy moje kiecki 🙂  Już przy drugiej zapowiedziała, że NIGDY WIĘCEJ. Ale kiedy powiedziałam jej, że zamierzamy z Przemysławem po raz drugi się pobrać, tym razem w kościele, ochoczo oświadczyła, że za tę suknię też zapłaci.  Dziś, kiedy do niej zadzwoniłam i przypomniałam jej o tym, z…

Nie mam radia w moim kołobrzeskim mieszkaniu. Latem pozbyłam się również telewizora. Za to mam nowe biurko, które przywiozłam ze sobą z Bawarii po to, by urządzić tu sobie miejsce twórczej pracy. Ze smartfona, którego lubię, sączy się cicho muzyka. Są to mantry. Obok mnie, stoi niewielkich rozmiarów wizerunek mojego Szefa, a na nim napis „Jezu Ufam Tobie”.  I właśnie to słowo wybieram na przewodnika po Nowym Roku 2020 – ZAUFANIE.  Nie będę tworzyć listy postanowień. Kiedyś to robiłam i…

Naszym największym wrogiem, jest nasze rozpaczające serce – kiedy uderzy, nigdy nie chybia. Znałam tę prawdę już dawno, lecz przypomniałam sobie o niej w chwili, kiedy zamieszkałam w innym kraju. Tęsknota za ojczyzną dzień za dniem zabierała mi chwile z teraz, sprawiając, że niekiedy opadałam z sił i nie miałam ochoty na nic. Zatraciłam się w swojej walce z doświadczeniem, z którym w zasadzie sama chciałam się zmierzyć i rzuciłam się w wir pracy zapominając o tym, że abym była…

ROZDZIAŁ 1 DOM Nowo otwarty plik zachęcał swoją czystością, aby napisać coś konstruktywnego. Coś, co będzie wartościowe i zbierze same pozytywne recenzje. Oj, naiwna. Pracowała w tym zawodzie od lat i doskonale wiedziała, że gusta są tym, z czym dyskutować nie warto. Ściany gabinetu zdobiły równe rzędy ramek, w które Marcel oprawił okładki wszystkich jej książek. Nie rozumiała, po co to robił, lecz wyrosła już z chęci objęcia rozumem wszystkiego, co dotyczyło jej życia. Powieści, które wyszły spod jej rąk,…

„Książka trzyma w napięciu od samego początku do końca, nic nie zapowiada tego jaki będzie finał. Można jedynie podejrzewać, w którą stronę poprowadzi nas fabuła, ale moment kulminacyjny poraża. Jedna z końcowych scen  – ta która rozwiewa wszelkie wątpliwości  – jest niczym w kryminale wyjawienie mordercy, którego poszukuje się od trzydziestu lat.”                                                             …