„Tamta Kobieta” – recenzja magazynu WPROST

O ile powiedzenie, że samo życie pisze najlepsze scenariusze, jest pewnym banałem, o tyle wciąż sprawdza się w rzeczywistości. Dowodzą tego powieści obyczajowe, które albo usypiają już po kilku stronach, albo trzymają w niepewności do samego końca. Annie H. Niemczynow udało się to drugie, a „Tamta kobieta” jest intrygującą opowieścią o pogoni za marzeniami i własną tożsamością.

„Tamta kobieta” to ósma powieść Anny H. Niemczynow, a autorka tym razem główną bohaterką uczyniła młodą kobietę marzącą o zostaniu chirurgiem. „Do gabinetu dr Romy Jasińskiej przychodzi mężczyzna z małą dziewczynką. W pięknej pani doktor rozpoznaje kobietę, której szukał przez wiele lat. Dlaczego lekarce tak bardzo zależało na tym, aby nie zostać odnalezioną? Co ukrywa i co łączy ją z przybyłym? Jaką rolę w tej tajemniczej historii odegrała tamta kobieta?” – czytamy w opisie powieści wydanej przez wydawnictwo Filia. Nakreślona scena to prolog powieści, a pisarka kreuje dalszą opowieść sięgając do przeszłości Jasińskiej.

Dojrzewanie i walka o marzenia

Doświadczenie pisarskie oraz talent Niemczynow ukazują się w „Tamtej kobiecie” w całej okazałości. Dialogi są autentyczne, a zarówno w rozmowach bohaterów, jak i ich wewnętrznych rozmyślaniach brak sztuczności. Tym samym czytelnik ma wrażenie, jakby sam stawał się świadkiem wydarzeń z życia Jasińskiej, której osobowość jest nakreślona w taki sposób, że szybko zyskuje sympatię odbiorcy. Wprawdzie czasami może irytować jej niefrasobliwość, ale siła charakteru oraz zaangażowanie w realizację marzeń sprawiają, że trudno nie kibicować tej młodej i pełnej ideałów kobiecie.

Niemczynow skrupulatnie nakreśliła głównych bohaterów, z których nikt nie jest jednoznaczny. Niemal każda postać ma swoje grzeszki i niechlubne rozdziały w życiowej historii, ale zarazem odgrywa istotną rolę w życiu Jasińskiej. „Tamta kobieta” to własnie opowieść o budowaniu relacji i ocenianiu osób, z którymi mamy do czynienia na co dzień. To także ważna refleksja nad znaczeniem marzeń w naszych życiu oraz o dojrzewaniu i próbach bycia samodzielnym. Pisarka wprowadza także charakterystyczny dla siebie wątek wiary i modlitwy, przemycając przy okazji trochę mądrości na temat relacji z Bogiem.

Język używany przez Niemczynow zaskakuje swoją różnorodnością. Z jednej strony powieść epatuje wulgaryzmami używanymi przez Joannę, przyjaciółkę Jasińskiej, a z drugiej pojawiają się wyszukane opisy scen miłości czy przemyśleń głównej bohaterki. Na kartach „Tamtej kobiety” nie brakuje także zaskakującego zakończenia, które na nowo zmusza do oceny bohaterów ważnych z punktu widzenia losów Jasińskiej. Powieść Niemczynow to jednak przede wszystkim kilkaset stron opowieści o tym, co w życiu naprawdę się liczy, a co nie zawsze musi być równoznaczne z oczekiwaniami bliskich nam osób.

Żródło